Thema conflicten

Een dierbare schreef mij de volgende ochtend in een gekwetste email naar aanleiding van een conflict dat ik met hem had gehad, dat ik veel conflict situaties om mij heen verzamel. En dat ik daar eens naar zou moeten kijken. De kunst voor mij is dan voorbij te gaan aan alle innerlijke stemmen die gelijk proberen te halen zonder naar mezelf te kijken, en te kijken naar waarom ik dit terug gespiegeld krijg, waarbij ik de gespiegelde stelling volledig voor waar aanneem.

Deze vraag staat centraal in mijn eerste bericht die ik vanuit StilTent wil versturen: Wat is de betekenis van het conflict waar ik in kwam te zitten?

Een conflict voelt voor mij nooit echt fijn. Voor wie wel zou je zeggen, maar als ik een conflict heb gehad zoals deze dan bekruipt mij een gevoel van dat ik me heb laten gaan op een manier waar ik niet achter sta. Als ik eerlijk kijk, dan heb ik mezelf onbewust boven de ander geplaatst, en dat is natuurlijk flauwekul, ik sta boven niemand. Maar daardoor ben ik niet in staat geweest om mijn hart te openen, écht naar de ander te kijken, en écht te zien wat deze van mij nodig had.

Als ik dat op tijd had gesignaleerd, en op tijd mijn hart had geopend, dan had ik de pijn gezien waarin mijn dierbare zich begeeft. Dan had ik het kunnen laten om mijn standpunten door te drammen en te blijven graven waar het bij de ander aan schortte. Op het moment dat ik me dat besefte (later op de avond onder de douche) werd ik overmand door verdriet en van spijt. De inzet was verbinding geweest, maar het resultaat verwijdering.

Het lijkt soms een onmogelijke opgave om je hart te openen als het pijn doet, om bewust aanwezig te zijn, om de ander écht te zien, maar het is fundamenteel aan mijn taak op deze aarde. En totdat ik meester ben geworden op dit vlak, zal ik blijven stumperen hierin. Net zolang tot ik het helemaal snap. Wat ik vraag aan mezelf is me hierin te steunen met alle geduld die je voor een kind zou moeten hebben.

De betekenis van dit conflict is voor mij nu de realisatie dat ik nog veel te leren heb: ik snap het wel, maar ik moet het ook nog doen. Wat ik ook voel als significant is de vluchtigheid waarmee bewustzijn en aandacht kan vervliegen, maar ook aangescherpt kan worden. Bijvoorbeeld het moment onder de douche, waarin ik als in een truffelreis mijn waarheid, mijn rauwe ongewenste waarheid op bleef zoeken, zonder afgeleid te worden door gevoelens van bijvoorbeeld falen of misplaatste trots. Maar ook hoe, in dialoog, als de emoties oplopen, hoe snel je de aandacht daarvoor verliest en als een malle afglijd in een semi bekend conflict.

Hoe heerlijk is het leven toch, dat we dit allemaal mee mogen maken! En hoe bitterzoet dat dit gepaard gaat met zoveel pijn en verdriet, verharding en verwijdering. En dat je tegelijk voelt dat dit conflict alleen kan ontstaan met iemand die dichtbij je hart staat en je dierbaar is. En dus via een omweg (langs het negatieve) de verbinding extra hard gevoeld wordt.

Ik deel dit bericht met de hoop dat je herkenning voelt. Ik deel dit bericht omdat ik je mee wil laten wandelen op mijn reis. Voel je vrij om me te laten weten in een reactie. of schrijf je in op mijn nieuwsbrief om meer reisverslagen van mij te ontvangen.